David Servan-Schreiber, psychiater, voor een klein gezelschap op 6 november 2006 aan de vooravond van de geplande lezing op7 november 2006 in de aula van de Vrije Universteit te Amsterdam. Deze lezing ging NIET door i.v.m. het overlijden van zijn vader.
NB : Deze geannuleerde lezing staat nu op 6maart 2007 gepland in de VU-aula,
Boelelaan 1105, Amsterdam. Reserveren : www.theprojectnetwork.nl
Verslag 6-11-06 :
First they ignore you, then theylaugh at you, then they fight you, then you win."
MahatmaGandhi
In stilte aanwezig zijn
Enkele weken geleden hadden we het voorrecht in kleine kringte praten met prof. David Servan-Schreiber, auteur van het baanbrekende boek "Uw brein als medicijn". Tijdens het congres "Integrale Psychiatrie, het beste van twee werelden", dat eind maart in Groningen plaatsvond, had hij bij deaanwezigen grote indruk gemaakt door zijn heldere en wetenschappelijkevoordracht over zaken die tot voor kort door de meeste collega's als alternatief (en dus onwetenschappelijk) werden beschouwd.Als introductie vertelde hij bij onze bijeenkomst over zijn eigen scepsis toen hij in India geconfronteerd werd met niet-westersegeneeswijzen, zoals Tibetaanse geneeskunde en ayurveda. Hij vroeg aan lama-suit de omgeving van de Dalai Lama, die hij had leren kennen als intelligente mensen, waarom ze soms een westerse arts bezochten en bij een andere gelegenheid hun heil zochten bij een Tibetaanse arts.
Zij vertelden hem dat je voor acute zaken, zoals een pneumonie, een hartinfarct of een gebroken been het beste bijde westerse geneeskunde hulp kon zoeken, maar dat je voor chronischeaandoeningen bij een Tibetaans arts moest zijn. Als rechtgeaard wetenschapperdook hij, eenmaal terug in Pittsburg waar hij werkte als psychiater, de bibliotheek in om te ontdekken dat er voor veel alternatieve geneeswijzen overtuigend wetenschappelijk bewijs bestaat! Het maakte hem oprecht boos dat hij daar niets over had geleerd op de universiteit.
Tegenwoordig is hij als hoogleraar verbonden aan de afdeling Integrative Medicine van de universiteit van Pittsburg en doet hij onderzoek naar allerlei therapieen. Op het gebied van EMDR, neuro-emotionele integratie door oogbewegingen, is hij een specialist geworden en mede door zijn werk ishet een van de best onderzochte en bewezen vormen van psychotherapie.Een van de aanwezigen vroeg hem naar het werkingsmechanismevan EMDR. Ik verwachtte een wetenschappelijk verhaal over het limbische systeemen de verbinding tussen de linker- en rechter hersenhelft, maar hij kwam meteen verklaring die hij uiteraard goed onderbouwde vanuit zijn wetenschappelijkkennis, maar die mij ook raakte in mijn hart. De mens, zo begon hij zijn uitleg, is net als alle zoogdieren een sociaal wezen. Om te overleven hebben zoogdieren, vooral in hun eerste levensperiode, de warmte nodig van een anderwezen. Voeding alleen is niet voldoende. Dat hebben allerlei onderzoeken uitgewezen, ook bij couveuze-kinderen. En volgens hem is er geen therapie waarbij je als therapeut dichter bij de ander bent als bij EMDR. Bij de meeste vormen van psychotherapie wordt er gesproken. En elk gesproken woord kan afleiden, kan iemand op het verkeerde been zetten. Het bijzondere bij EMDR isdat je de client volledig bij zijn of haar traumatische ervaring laat, zonderiets te zeggen. De normale reacties op pijnlijke gebeurtenissen, het volledig meegaan met de emotie of het rationaliseren van de emotie (onderdrukken), wordt onmogelijk gemaakt doordat de client zich concentreert op de vinger die voor deogen heer en weer wordt bewogen. Kortom, de client blijft volledig bij wat hijof zij voelt, terwijl de therapeut stil aanwezig is. Volgens Servan-Schreiberis deze stille aanwezigheid, samen met het volledig doorvoelen van de pijnlijke emotie, een van de belangrijke redenen voor het werkelijk genezende effect van EMDR.
We zien deze vorm van genezing terug bij de manier van anamnese afnemen door Sankaran, maar ook door Jan Scholten. Door alleen reacties te geven die de client of patient helpen dieper te ervaren wat het onderliggende gevoel is, voorkomen we dat wij gaan invullen wat de ander voelt.We neigen te denken dat we de ander begrijpen, maar dat is lang niet altijd het geval. Servan-Schreiber vertelde dat ook hij vaak verbaasd is over de emoties die bij mensen naar boven komen; zo afwijkend kunnen ze zijn van wat hij logischerwijs verwachtte. Iemand vergeleek het therapeutisch proces met het begeleiden van een rivier, die zelf zijn weg zoekt naar de zee en zich niet laat sturen.
Frans Kusse, arts.
Deurloostraat 129 hs, 1078 HX Amsterdam, NL
tel.: 020-6798586,