"het verlies van gezichtsvermogen betekent nog geen gezichtsverlies"

R. Meyer, longarts n.p. (niet praktiserend)  krijgt in 1988 een Juveniele Macula Degeneratie (JMD) op 39 jarige leeftijd. Hij was werkzaam als klinisch medisch specialist  en had een jong gezin.

Een met veel ambitie en enthousiasme opgebouwde carriere vindt een abrupt einde. De implicaties voor hem zelf en zijn omgeving zijn groot.

Verschillende processen spelen zich in de loop van de jaren af:

Verwerking van het verlies van de gezichtsscherpte (visus), het zoeken naar een zinvolle dagbesteding en het vinden van een nieuw evenwicht in zijn prive-leven.

De hiervoor genoemde processen zijn tot op heden een continuum, waarbij het begrip adaptie centraal staat.

Aanpassing, aanvaarding en het zoeken naar nieuwe wegen om met een chronische oogziekte om te gaan staan hierin centraal.

De begrippen "verlies en rouw" staan in deze voordracht op de voorgrond.

Voorts komen de onmogelijkheden en mogelijkheden van een slechtziende in het dagelijks leven aan de orde.

Toelichting op Macula Degeneratie:

Verlies van het scherpe zien door een aantasting van de zogenaamde gele vlek in het netvlies. Hierbij ontstaan tevens gezichtsvelddefecten. Beide leiden tot een visuele handicap, waardoor o.a. autorijden, lezen, televisie kijken en gezichten herkennen moeilijk tot zeer moeilijk wordt.

Macula Degeneratie is de meest voorkomende oorzaak van ernstige slechtziendheid wereldwijd. Toelichting van het ziektebeeld.